dinsdag 21 juli 2009
Zo trots als een pauw!
Zo voel ik me nu de eindstreep is bereikt.
Bedankt Rob, Theo (ook voor het mooie "schouderklopcertificaat"), Annie en iedereen die leuke, leerzame, kritische of waarderende reacties achterliet op mijn blogposts.
Voorlopig blijft deze weblog nog bestaan, omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen al die berichten, die in het begin met "bloed, zweet en tranen" en later met heel veel plezier, geplaatst zijn nu zomaar te deleten.
Dus, voor wie dit leest...
Groeten,
Ineke
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik moet ook nog afkicken, dus blijf vooral schrijven.
BeantwoordenVerwijderenWat dacht je van mij. Het voelt nu of ik iets doe dat verboden is.
BeantwoordenVerwijderenMijn blog gaat er ook niet af. Misschien begin ik wel een nieuwe. Moet alleen nog even denken waarover. Misschien we over het vervolg van de dingen?
In ieder geval heb ik nu mijn eigen Ning. Kijken hoe datgaat.
Ik blijf je nog gewoon even volgen.